De aanwezigheid van asielmigranten hoeft geen bedreiging te zijn, maar biedt juist een kans
OPINIE - Gepubliceerd in het ND
Hoe je ook denkt over migratie, goede opvang is sowieso nodig. Spreid daarom de opvang, zodat deze kleinschalig kan worden georganiseerd en asielmigranten in de buurt passend werk kunnen vinden.
Het Nederlandse debat over asielmigratie is sterk verdeeld. Terwijl duidelijk is dat we niet iedereen kunnen opvangen, lijkt de strijd over migratiedeals en vluchtelingenquota het debat over asielmigratie te domineren. Maar asielopvang blijft hoe dan ook nodig en dan kunnen we de opvang dus beter maar zo goed mogelijk organiseren. Laten we dus zorgen dat asielmigratie bijdraagt aan de bloei van de maatschappij. Wij pleiten daarom voor een drietrapsraket. De eerste trap is spreiding van asielopvang over Nederland. Waar de uitdagingen nu bovenmatig worden uitbesteed aan Noord-Nederland, wil de ChristenUnie de opvang naar draagkracht verdelen. Hiermee zijn we niet alleen solidair met elkaar, maar creëren we ook de basis voor de tweede en derde trap.
De tweede trap is namelijk kleinschalige opvang. Waar het huidige beleid inzet op grote opvanglocaties, heeft kleinschalige huisvesting belangrijke voordelen. Zo wordt het in kleinschalige opvang mogelijk om asielmigranten meer eigen verantwoordelijkheid te geven. Zij kunnen dan bijvoorbeeld hun eigen eten bereiden, zelf hun dag indelen en kiezen wanneer ze gaan slapen. Dit herstelt menswaardigheid en bespaart bovendien de inzet van personeel, dat zich nu kan richten op goede begeleiding.
Integratie
Verder faciliteert kleinschaligheid de eerste stap naar integratie. Het wordt voor geïnteresseerde buren, maatschappelijke organisaties en kerken eenvoudiger om persoonlijk betrokken te zijn. Zo ontstaan de eerste verbindingen en wordt de maatschappelijke samenhang versterkt. De integratie werkt overigens aan twee kanten. Uit onderzoek van de Universiteit van Tilburg blijkt namelijk dat omwonenden na verloop van tijd positiever worden over asielmigratie als er een opvang in hun buurt opengaat, vooral als dit een relatief kleinschalige opvang is. Persoonlijk contact met asielmigranten wordt hiervoor als verklaring gezien. Dit biedt een opstapje naar de derde trap: passend werk. Asielmigranten komen hier namelijk met hun talenten. Ze hebben bijvoorbeeld ervaring in de woningbouw, kunnen ondersteunen in de zorg of helpen lokale voorzieningen in stand te houden. De aanwezigheid van asielmigranten is dus een kans op het creëren van lokale baten.
Werken
Het vinden van werk is voor een asielmigrant momenteel echter bijzonder moeilijk. Zo mag een asielmigrant de eerste zes maanden niet werken. Daarna kan een tewerkstellingsvergunning worden aangevraagd, maar daarmee mag nog steeds maar 24 weken per jaar gewerkt worden. We verplichten mensen om maandenlang op hun handen te zitten, ook als de kans groot is dat ze mogen blijven. Het beleid zou zich juist op participatie moeten richten. We herstellen menswaardigheid als we mensen de kans geven om zinvol bij te dragen. Daarmee kunnen ze op een natuurlijke manier integreren en zelf bijdragen aan de kosten van levensonderhoud. Het zal dan makkelijker zijn om na het verkrijgen van een paspoort verder te werken, zodat er geen uitkering nodig zal zijn.
Goede begeleiding
Het slimmer inzetten van de beschikbare middelen kan daarbij helpen. Migranten die mogen blijven, maar niet direct aan het werk kunnen, kunnen dan snel goede begeleiding krijgen, een opleiding starten of een maatschappelijke stage beginnen. Het is een investering met baten voor de lokale gemeenschap. Kortom: hoe we ook denken over asielmigratie, laten we zorgen dat we in de opvang en integratie de kansen benutten. Spreid de opvang, zodat deze kleinschalig kan worden georganiseerd en asielmigranten in de buurt passend werk kunnen vinden. Tot bloei van de samenleving.
https://www.nd.nl/opinie/opinie/1200121/de-aanwezigheid-van-asielmigranten-hoeft-geen-bedreiging-te-z
