Blog

Op vrijdagmiddag na de verkiezingen bel ik een aantal Provinciale Statenlijsttrekkers van de ChristenUnie. Na de aardverschuiving die heeft plaats gevonden in het politieke landschap, is vrijdag de dag dat ze het weekend ingaan en volgens Matthijs de Vries uit Friesland even ‘’tot rust kunnen komen.’’ Inmiddels is duidelijk dat de BBB in alle provincies de grootste partij is geworden: een monsterzege. Het land schudt op haar grondvesten en de coalitie heeft het zwaar te voorduren. De kiezer geeft een duidelijk signaal af. Ik peil de stemming en probeer te achterhalen hoe het kan dat de ChristenUnie stemmen verloor en hoe de fractievoorzitters de komende tijd voor zich zien.

Er is al veel gezegd over de onwetmatige nareismaatregel van het kabinet, die afgelopen september in gang is gezet. Het is wat ons betreft meer dan logisch dat die nu van tafel is, maar dat heeft veel te lang geduurd. Het onnodige procederen van de overheid tegen de uitspraak van de rechter heeft ook pijnlijk duidelijk gemaakt hoeveel prioriteit humanitaire opvang heeft bij dit kabinet. Dat het kabinet de maatregel alsnog introk, een dag voor de zitting, spreekt al boekdelen. Deze kostbare tijd had veel beter geïnvesteerd kunnen worden in extra opvangplekken en een toekomstbestendig asielbeleid, want er vallen steeds meer gaten in het Nederlands asielsysteem.

Eco-sabotage, bekender onder de Engelse titel: How to blow up a pipeline? Een boek met zo’n titel wil je lezen, want verfrissende inzichten kom je amper nog tegen als het over het klimaat gaat. We weten alles, het lijkt nu een kwestie van wachten tot de overheid en bedrijven gaan handelen. Geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid kan van waarde zijn voor druk, zolang men maar onthoudt dat geweld gebruiken het kind met het badwater weggooien is. Andreas Malm gaat hier met volle overtuiging tegenin.

Afgelopen vrijdag kwam er wederom een stinkende walm van Nederlands beleid boven de grond bubbelen. De parlementaire enquêtecommissie die onderzoek deed naar de gaswinning in Groningen kwam tot de conclusie dat gas boven Groningen werd gesteld. Ondanks 1.600 aardbevingen en 267.000 schademeldingen, heeft de NAM de problemen afgedaan als ‘flauwekul’, en wuifde voormalig verantwoordelijk minister Henk Kamp de aardbevingen weg met “onder de 2,5 op de schaal van Richter voel je ze niet”. Daadkracht lijkt soms ver te zoeken.

Onlangs nam de Tweede Kamer een motie aan om bij Denemarken aan te sluiten voor asielbeleid en opvang in 3^e landen. Dit wordt vaak aangeduid met het beoogde land van opvang, zoals een Rwanda-deal bijvoorbeeld. De motie van JA21 en het gedachtengoed wat erachter schuilt is steeds populairder geworden maar toch fout, riskant en gevaarlijk waar het helaas wel makkelijk en populair lijkt. In dit artikel de voordelen besproken en de nadelen uitgelicht.

De Nederlandse politiek wordt steeds feller en intenser. Waar er tussen de jaren 1919 en 1959 maar elf moties van wantrouwen tegen een bewindspersoon of regering werden ingediend, zijn dat er na 2000 al ruim meer dan honderd. De toename van het felle debat wordt vaak de ‘afrekencultuur’ genoemd. Dat is een cultuur waarin de overheid foutloos en altijd integer behoort te zijn. Alleen al wanneer er wordt vermeend dat de overheid in de fout is gegaan, moeten er volgens de samenleving al koppen rollen. Dit is een zorgelijke ontwikkeling en dit draagt bij aan de destabilisering van het nationale openbare bestuur. De steeds gevoeligere samenleving en media dragen bij aan die afrekencultuur en doen af aan hetgeen waar een goed openbaar bestuur bij gebaat is: fouten maken en daar van leren.

Als PerspectieF, ChristenUnie-jongeren, staan we in een lange traditie van hoopvolle idealisten. We worden geraakt door het onrecht om ons heen en gaan dan niet passief bij de pakken neer zitten, maar willen juist aan de slag! We geloven dat er altijd licht aan het einde van de tunnel is. In de tijd waarin we nu leven is dat soms wel lastig. We zien een aaneenschakeling van crises - over klimaat en stikstof, asiel en huisvesting, schulden en mentale gezondheid. Dit kan je ongerust en onzeker maken. Het vraagt om moed om tegen de stroom in tóch aan de slag te gaan om uitdagingen aan te pakken. Dit is waar we voor staan. PerspectieF, ChristenUnie-jongeren, durft te hopen op een rechtvaardige, groene en medemenselijke toekomst!